مفهوم خیابان پیش از حضور خودرو در آن، جان دیگری داشت. خیابان های باریک و البته سرزنده و نه باآلودگی های صوتی اینچینینی، محلی بود در کنار پلازاها به عنوان فضاهایی جهت دسترسی و البته پر از عابر پیاده که به طور کلی محور برقراری تعاملات اجتماعی مردمی بود. اما امروزه تمام طراحی ها و بازآفرینی شهری در الگوی خیابان به نحوی ترجمان دوباره همان خیابان های گذشته با حذف خودرو و یا طرد خودرو می باشد.و طراحی خیابان موفق فضایی ست برای برقراری تعاملات اجتماعی و مردمی بیشتر ، فضایی که اتفاقات و رخدادهای مردمی در کنار گذر پیاده و خودرو پذیرفتنی ست و می بایست فراتر از طرح ساماندهی نماهای جداره خیابان ها درنظر گرفته شود.
در طراحی خیابان می بایست اتفاق در بستر خود خیابان رخ دهد به نحوی که دغدغه ای برای امنیت حس نشود. آرامسازی ها در تمامی نقاطی که جاذب جمعیت هستند از پیش تعیین شده باشند و در این بستر نرم حضور خودرو امنیت حضور افراد را به خطر نیندازد. البته چارچوب این نوع طراحی بر اساس نوع و دسته بندی خیابان ها می تواند تعیین شود و طبیعتا در هر پروژه طراحی خیابان اهمیت و تقسیم بندی نوع خیابان از پیش تعیین شده خواهد بود. و نمی توان معضلات ترافیکی، اصلاح طرح هندسی و گره های ترافیکی را در طرح در نظر نگرفت. اما آنچیزی که در طراحی خیابان سرزنده و پویا مهم می باشد تردد و حفظ جریان حضور مردم در خیابان است.